 |
| Noordin (dua dari kiri) memberi pandangannya sambil diperhatikan oleh Norizan (kiri), Rahim dan Chamil di Kolokium 1 Malaysia anjuran Gabungan Badan Ekonomi Melayu (GABEM) di Kuala Lumpur. |
Berikutan itu, Gagasan Badan Ekonomi Melayu (GABEM) dengan kerjasama Utusan Malaysia yang menjadi media rasmi menganjurkan Kolokium 1 Malaysia yang bertemakan ‘Hala Tuju Ekonomi Bumiputera’. Ia bertujuan bagi mendapatkan pandangan bagaimanakah kedudukan ekonomi bumiputera melalui konsep tersebut.
Selain itu, ia juga bagi memperjelaskan, apakah benar melalui konsep itu, kedudukan istimewa orang Melayu akan tergugat.
Majlis yang diadakan di Kuala Lumpur itu mengundang tiga ahli panel iaitu Pengerusi GABEM, Tan Sri Rahim Tamby Chik, Penganalisis Ekonomi, Mohd. Noordin Abbas dan Ketua Pegawai Eksekutif INMIND., NORIZAN SHARIF Moderator pula ialah Ketua Eksekutif Institut Akhbar Malaysia (MPI), Datuk Chamil Wariya.
Dalam kolokium hampir 3 jam itu yang turut dihadiri oleh wartawan Mingguan Malaysia, HAFIZAHRIL HAMID dan MOHD.KHUZAIRI ISMAIL, ketiga-tiga ahli panel berkenaan mengupas cabaran ekonomi bumiputera melalui konsep 1 Malaysia tersebut.
Ke arah kemakmuran bersama
RAHIM: 1 Malaysia pada pandangan saya menerangkan tiga perkara. Pertama, mengenai hasrat kepimpinan untuk melihat perpaduan dalam kepelbagaian (unity in diversity). Ini boleh dicapai kerana berdasarkan sejarah kita melalui Sejarah kesultanan Melayu Melaka 500 tahun lalu telah mempamerkan contoh terbaik.
Pemimpin negara ketika itu yang terdiri daripada orang Melayu dan bumiputera mampu mewujudkan satu masyarakat kosmopolitan. Sejarah negeri Melaka misalnya ketika itu mempunyai 25 bahasa dan 250,000 penduduk terdiri daripada pelbagai bangsa hidup secara harmonis 110 tahun. Ini adalah satu manifestasi dari perpaduan dalam kepelbagaian.
Ini berbeza dengan banyak negara lain seperti di Afrika dan negara Balkan contohnya yang mana walaupun berasal dari satu rumpun tetapi akibat beberapa perbezaan mereka saling menumpahkan darah antara satu sama lain.
Faktor kedua di bawah 1 Malaysia ialah kesejahteraan dan kemakmuran bersama. Tidak akan wujud satu perpaduan atau satu Malaysia jika kaum-kaum tertentu tidak mempunyai tahap ekonomi yang saksama atau lompang yang jauh yang boleh menimbulkan kecemburuan atau sakit hati dan ragu-ragu antara kaum atau kumpulan tertentu. Oleh itu kita harus mencorak satu Malaysia menuju ke arah pencapaian matlamat dan kesejahteraan dan kemakmuran bersama.
Matlamat ketiga ialah menghormati dan mengiktiraf hak setiap warga negara sebagai mana yang Perdana Menteri tekankan. Maknanya hak sesiapa pun asalkan dia seorang warga negara adalah tanggungjawab sesuai dengan Perlembagaan Malaysia sebagai asas pembinaan sistem kenegaraan. Kita menghormati hak sesiapa pun tetapi mesti berlandaskan keperluan Perlembagaan.
Oleh itu tiga perkara ini iaitu perpaduan dalam kepelbagaian, kesejahteraan dan kemakmuran bersama dan menghormati dan mengiktiraf hak setiap warga negara adalah asas untuk merealisasikan konsep 1 Malaysia. Tanpa tiga perkara ini adalah sukar untuk kita menjadikan konsep ini satu kenyataan. Dalam erti kata lain konsep ini menjelmakan Malaysian patriotisme iaitu perasaan kasih, sayang dan cinta kepada negara.
Dasar Ekonomi Baru (DEB) telah diwujudkan oleh Tun Abdul Razak pada tahun 70-an untuk membanteras kemiskinan serta menyusun semula masyarakat. Kita tahu dasar ini adalah relevan bukan untuk orang Melayu tetapi untuk semua kaum tetapi keutamaan untuk mereka yang berpendapatan rendah. Dasar ini telah berjaya memajukan negara kepada tahap yang tinggi dan memperbaiki kedudukan kaum Melayu melalui penguasaan ekuiti yang walaupun tidak tinggi tetapi ia tetap satu kejayaan.
1 Malaysia sebenarnya bertujuan untuk mengurangkan politiking, salah faham dan kebingungan yang berlaku ketika ini. Berasaskan sejarah ekonomi negara khusus kepada membela mereka yang berpendapatan rendah yang rata-ratanya bumiputera dan Melayu.
Hasrat membanteras kemiskinan dan menyusun semula masyarakat telah berjaya menjadi ukuran. Dari segi membanteras kemiskinan kita telah berjaya melakukannya dalam pelbagai bidang. Ini adalah hasil kejayaan banyak pihak termasuklah kepimpinan negara, pihak perkhidmatan awam, pihak swasta dan sebagainya.
Yang menjadi masalah kita ialah penyusunan semula masyarakat yang pada pandangan pucuk pimpinan negara akan menjadi asas untuk membekalkan keadilan dan keharmonian. Membanteras kemiskinan satu masalah dan menyusun semula masyarakat adalah usaha untuk memberikan kestabilan yang lebih kukuh kepada negara. Ini merupakan untung nasib mereka yang tinggal di negara ini dan rata-ratanya adalah bumiputera dan Melayu yang telah berjuang untuk dasar ini.
Namun pencapaian mereka masih tenggelam timbul dan tidak menentu malah sehingga sekarang masih ada persepsi bahawa tiada jaminan bahawa golongan ini akan dapat mencapai sasaran penguasaan ekuiti 30 peratus pada tahun 2020 nanti. Dari segi penyusunan semula ini masalah masyarakat berpendapatan rendah rata-ratanya bumiputera dan Melayu mesti diambil penyelesaian kognitif. Selain itu masalah dan cabaran yang dihadapi dalam usaha untuk menjayakan DEB ini ialah kita perlu menghasilkan kek ekonomi yang lebih berkembang untuk dikongsi bersama.
Pertama, perlunya pertumbuhan ekonomi yang memuaskan, keduanya sistem penyampaian kerajaan, ketiganya sikap dan paradigma di kalangan orang Melayu sama ada mereka mahu berubah atau masih mahu berada di takuk lama dan keempat ialah kerjasama yang rapat dengan masyarakat bukan bumiputera.
Pertama sekali, pertumbuhan ekonomi akan menentukan kejayaan kita menyusun semula masyarakat. Pada masa lalu kita bergantung sebahagian besar kepada perbelanjaan. Maknanya kita bergantung kepada peruntukan kerajaan pusat dan negeri. Perbelanjaan ini dibuat dan dilaksanakan mengikut program, aktiviti dan projek mengikut keperluan masyarakat berdasarkan beberapa panduan.
Usaha menyusun semula masyarakat dan pembangunan ekonomi negara sangat bergantung kepada keadaan ekonomi global. Keduanya ialah sistem penyampaian kerajaan maknanya perkhidmatan awam yang akan melaksanakan perancangan kepada kumpulan sasaran. Masih terdapat beberapa kelemahan dalam melihat sejauh mana sistem penyampaian ini berfungsi dalam melaksanakan aspirasi yang telah disasarkan.
Misalnya permasalahan yang kita laksanakan sekarang ini terdapat pegawai yang tidak melihat dasar ekonomi yang dilaksanakan adalah untuk rakyat jelata iaitu bumiputera dan bukan bumiputera. Terdapat mereka ini yang merasakan semangat kemelayuan yang berlebihan akhirnya operasi kementerian itu akan terhalang. Seharusnya kementerian atau GLC terbabit harus menumpukan kepada membantu rakyat yang berpendapatan rendah dan bukan menolong Melayu dan bumiputera sahaja.
Perkara ketiga ialah sikap dan paradigma masyarakat Melayu yang telah dibantu sejak dari tahun 70-an lagi namun masih ramai yang gagal. Sikap orang Melayu itu sendiri sama ada masih mahu menjadi kuda tunggangan dan kemudian berharap akan mendapat habuan lagi. Ini berkaitan dengan sikap dan paradigma kita mesti betul.
Yang terakhir ialah persediaan untuk bekerjasama rapat dengan masyarakat bukan bumiputera. Ini penting untuk memastikan penyusunan masyarakat adalah berjaya sejajar dengan konsep 1 Malaysia. Kita mahu melihat sikap yang lebih terbuka kerana dari segi fakta dan sejarah ekonomi dikuasai oleh bukan Melayu. Oleh itu dalam usaha kita memanjangkan DEB kita perlu bekerjasama dan berkongsi masa depan dengan mereka dari segi perkongsian politik, ekonomi dan sebagainya bersama-sama.
Perlu penjelasan elak salah faham
NORIZAN: Saya suka melihat 1 Malaysia itu dalam konteks ekonomi rakyat. Untuk melihat soal ini saya tertarik kepada apa yang ditulis dalam sebuah buku. Disebutkan kalau kita mahu menjadi hebat, kita tidak perlu banyak bercakap. Kita bagi sedikit pandangan, dan biarkan orang lain yang bercakap. Saya tidak pasti 1 Malaysia yang dilontarkan Perdana Menteri mengguna pakai pendekatan itu. Sebab slogan 1 Malaysia yang diumumkan pada 3 April lalu tanpa penjelasan lanjut. Bagaimanapun ada lapan ciri yang disebutkan iaitu budaya kecemerlangan, ketabahan, rendah hati, penerimaan, kesetiaan, meritokrasi, pendidikan dan integriti.
Pada pandangan saya, ciri-ciri ini tidak ada hubungan antara satu sama lain atau bagaimana lapan ciri ini dicantumkan. Saya cuba kategorikan ciri-ciri ini kepada tiga. Iaitu Ketabahan, Rendah Hati dan Kesetiaan dalam satu kumpulan. Pendidikan dan Penerimaan pula dalam kumpulan kedua, manakala kelompok ketiga ialah Integriti, Kecemerlangan dan Meritokrasi.
Kalau ini boleh dikelompokkan begitu, mungkin ia membantu untuk boleh diterima. Kalau tidak lapan nilai itu, saya bimbang tidak bercantum hanya akan menjadi satu bentuk yang kita sebutkan sebagai nilai semata-mata. Saya bersetuju apabila disarankan perlu ada penjelasan yang jelas mengenainya. Sebab sehingga sekarang masih ada yang bercakap tentang Malaysian Malaysia seperti yang disebut pembangkang atau Malaysia First daripada DAP satu ketika dulu. Kita merasakan mampu untuk faham, tapi orang di luar sana mungkin tidak. Kebimbangan saya ialah 1 Malaysia ini tidak ditafsir dengan betul. Apa yang akan berlaku ialah orang bukan Melayu akan tafsirkan dengan dia sendiri dan mengharapkan dengan tafsiran itu. Sampai satu masa mereka merasakan harapan itu sebenarnya tidak kesampaian. Akhirnya rakyat merasakan mereka diberikan harapan yang sebenarnya bukan itu yang dimaksudkan. Maka tidak mustahil berlaku penolakan.
Saya rasa konsep itu diperbetulkan dulu supaya kita ada kefahaman yang sama dan saya setuju tempoh 48 hari masih belum terlambat jika ia mahu diperbetulkan. Saya nak sebutkan lima perkara kalau ditanya dalam konteks ekonomi rakyat. Bila kerajaan umum pakej rangsangan ekonomi, rakyat akan bertanya akhir sekali apa yang mereka dapat? Memang tidak dinafikan mereka dapat kelebihan itu, cuma mereka tidak rasa kerajaan bukan lagi bantu secara langsung. Jadi perkara ini perlu diberikan perhatian yang jelas. Saya melihat kepada lima perkara yang ingin disentuh.
Pertamanya, Perdana Menteri tunjukkan beliau akan perkenalkan satu dasar ekonomi baru yang pada saya adalah langkah yang wajar. Dalam membuat dasar itu perlu diberi perhatian kepada generasi muda X dan Y. Mereka sudah tidak mahu bercakap menggunakan perkataan bahasa Melayu sama seperti kita gunakan perkataan Red Indian di AS. Mereka tidak mahu orang Melayu itu dilihat sentiasa berada dalam reserve. Mereka mahu orang Melayu dilihat bangsa yang ke depan. Kalau itu keadaannya, saya melihat dalam konteks model baru ekonomi yang akan diperkenalkan Perdana Menteri nanti, kita harus membicarakan soal Melayu menjaga kepentingan melayu itu dalam kerangka agenda Malaysia. Bagaimana kita mahu melaksanakannya dalam kerangka itu.
Jurang ekonomi antara kaum sekarang makin mengecil tetapi masih belum mencapai tahap yang dikehendaki. Jadi apa yang kita buat sekarang bukan hanya bercakap soal merapatkan jurang, tapi bagaimana pakej yang sesuai dimasukkan ke dalam agenda itu.
Yang kedua, kita bercakap tentang ekonomi rakyat. Melayu mana yang dapat? Bila kita bercakap tentang Melayu kita akan fikir Melayu masih memerlukan tongkat. Saya rasa Melayu ini tidak boleh dikelompolkan dalam satu kumpulan. Melayu hari ini tidak lagi sama. Ada yang sudah jadi jutawan, berjaya di luar negara. Ada yang tinggal di bandar dan kampung. Sebab itu juga selepas 50 tahun negara merdeka dan pelbagai kumpulan Melayu ada, masih ramai yang beratur untuk masukkan anak ke sekolah MRSM atau UiTM. Saya rasa Melayu ini patut kita pisahkan.
Kedua-dua institusi itu bagi saya masih relevan, tapi untuk Melayu yang mana? Bagaimana kita nak keluarkan Melayu yang miskin itu. Orang tidak marah kalau anak petani atau orang kampung dibantu sepenuhnya walaupun mereka tidak cemerlang.
Ketiga, dalam bercakap pasal 1 Malaysia, seperti ada jurang di kalangan pemimpin politik khususnya UMNO dengan rakyat di bawah. Satu jurang yang mana cara kita melihat, pemahaman dan pendekatan. Tidak ada hubungan antara rakyat, orang Melayu dan parti politik. Mungkin sejak sekian lama kita bergantung kepada media tradisional, apabila datang media baru yang diraikan anak muda sebagai suara mereka, tidak berlaku interaksi antara kepimpinan politik untuk cuba memahami generasi X dan Y.
Keempat, saya tidak bersetuju MeCD (Kementerian Pembangunan Usahawan) dimansuhkan. Pada saya MeCD seharusnya menjadi sebuah agensi yang menyediakan peluang pekerjaan.
Kelima, pada pandangan saya, kalau ingin dimansuhkan, saya suka menyarankan Kementerian Pembangunan Wanita Dan Keluarga serta Kementerian Belia dan Sukan. Pendekatan pembangunan wanita dan belia itu seharusnya bersifat melangkaui sektor atau kementerian. Seharusnya, perlu ada satu suruhanjaya yang menyelaraskan semua program berkaitan wanita dan belia di setiap kementerian.
Bumiputera maju,bukan bumiputera untung
MOHD. NOORDIN: Terdapat banyak tafsiran mengenai pemahaman 1 Malaysia berdasarkan kepentingan tertentu. Maknanya komuniti bumiputera akan mentafsirkannya mengikut apa manfaat yang diperoleh. Begitu juga dengan kaum- kaum lain yang akan mentafsir berdasarkan kepentingan sendiri. Kita tidak boleh salahkan sesiapa kerana itu adalah sesuatu yang semula jadi untuk mentafsirkan apa-apa jua maksud 1 Malaysia berdasarkan kepentingan masing-masing. Bagaimanapun saya tertarik dengan hakikat bahawa 1 Malaysia itu berpaksikan kepada Perlembagaan Persekutuan.
Maka, kalau kita kupas dari sudut itu maknanya konsep itu sangat jelas dan ia harus menjadi sangat jelas. Penting bagi kita kaum bumiputera untuk berkongsi bagaimana 1 Malaysia itu patut ditafsirkan. Kita perlu faham dan kemudiannya menerangkan kepada komuniti bukan bumiputera bahawa inilah definisi sebenar 1 Malaysia. Pemahaman ini bagi saya sangat mudah. Apabila dikatakan berpaksikan kepada Perlembagaan Persekutuan, bermakna hak bumiputera di bawah Perkara 153 itu tidak akan terjejas. Yang menjadi masalah ialah apabila terdapat perbezaan tafsiran ekoran persepsi yang berbeza.
Masalah pertama seperti ketika ini apabila negara sedang menghadapi satu situasi kelembapan ekonomi dunia yang turut mempengaruhi kelembapan ekonomi domestik. Ini menyebabkan meningkatnya rasa panik dan bimbang di kalangan rakyat, terutamanya mereka yang dalam kategori pendapatan sederhana dan rendah iaitu kumpulan bumiputera. Kerisauan itu menyebabkan mereka menjadi sangat possessive dalam mentafsirkan 1 Malaysia. Begitu juga dengan kaum bukan bumiputera yang turut bimbang dengan keadaan ekonomi. Definisi 1 Malaysia bukan bumiputera juga berteraskan kelembapan ekonomi yang mana ekonomi ketika ini banyak menjejaskan mereka kerana mereka menguasai kek ekonomi.
Dalam tekanan ekonomi itu dan ditambah dengan konsep 1 Malaysia yang dibentangkan, maka mereka juga berasa takut. Adakah mereka yang tengah sengsara dengan keadaan ekonomi akan juga sengsara berdasarkan tafsiran dan pelaksanaan 1 Malaysia itu. Jadi di sini kalau kita lihat, kaum bumiputera dan bukan bumiputera kedua-duanya risau. Maka mereka akan definisikan 1 Malaysia itu sebagaimana ia akan memberikan kelebihan kepada mereka. Justeru apa yang perlu dilakukan ialah dibuat satu pentafsiran yang jelas mengenai konsep 1 Malaysia supaya ia dilihat akan memberikan faedah kepada semua kaum.
Bagi kaum bumiputera apa yang dititikberatkan ialah hak kami tidak wajar dikompromi. Di kalangan kaum bukan bumiputera pula aktiviti ekonomi yang boleh mendatangkan keuntungan menjadi perhatian yang paling utama.
Apabila dikaitkan bahawa ekonomi dan politik tidak boleh dipisahkan maka mereka rasa perlu untuk pergi jauh dalam arena politik Malaysia. Saya suka mengingatkan bahawa disebabkan masalah ekonomi ini rata-rata rakyat dan komuniti berbeza berasa sangsi kerana sekarang ini ada retorik politik yang cuba memecahbelahkan kepelbagaian kaum di negara ini.
Saya tidak lari daripada hakikat bahawa kaum bukan bumiputera merupakan rakan kongsi bumiputera yang paling baik, bukannya mereka dari luar negara. Sebab kaum bumiputera lebih memahami kerana budaya kita secara asasnya sama sebab kita semua 1 Malaysia. Jadi salah tanggapan ini saya rasa harus kita tangani bersama.
Saya sedar komuniti bumiputera memang banyak hadapi cabaran yang hebat. Apabila komuniti perniagaan bumiputera cuba mendapat bantuan daripada GLC, bank atau syarikat-syarikat besar, penilaian pertama biasanya kurang memuaskan. Bagi saya, itu bukan salah GLC, bank atau syarikat gergasi tersebut, sebaliknya kita perlu membuat penilaian sendiri.
Kadang-kadang kesalahan kita ialah mencipta persepsi yang salah kepada orang luar, jadi apa yang perlu dilakukan ialah badan-badan bukan kerajaan bersatu berdepan dengan persepsi itu dan membawanya ke saluran yang betul. Kita berusaha untuk meningkatkan status ekonomi supaya lebih kuat untuk bersaing dengan kaum bukan bumiputera, bukan untuk menjadi berat sebelah dengan mereka.
Dalam perniagaan kita kena ambil cabaran untuk meningkatkan kemampuan supaya syarikat Malaysia mampu mencapai standard antarabangsa. Kadang-kadang kita rasa takut tanpa sebab. Kita takut untuk bercakap pasal hak kaum bumiputera kerana bimbang menyinggung perasaan kaum lain.
Kita perlu terangkan dengan betul dan benar bahawa kemajuan kita juga bersama dengan mereka yang mana semua pihak akan untung. Kaum bumiputera sebenarnya paling liberal dalam komuniti perniagaan. Kita letak retorik politik terutamanya yang cuba memecahbelahkan perpaduan ke tepi. Kita hormat dan percaya dengan kaum lain dan mereka pun faham dan hormat kaum bumiputera.
Tapi agak malang ketika ini dalam keadaan ekonomi yang gawat, maka tafsiran 1 Malaysia menjadi sangat cetek dan hanya untuk pastikan kepentingan kita dilindungi.
Saya melihat secara keseluruhan usahawan Melayu dan bumiputera, ada banyak syarikat yang bagus dan diberikan projek oleh kerajaan. Tapi mereka tidak melihat untuk pergi ke peringkat antarabangsa kerana merasakan sudah memadai dengan kekayaan daripada projek itu. Selepas beberapa tahun, secara lumrahnya kontrak projek itu diberikan pula kepada orang lain. Maka usahawan tadi ini akan jatuh.
Kerana itu saya lihat syarikat bumiputera yang diberikan kontrak perlu buktikan kepada kerajaan bahawa mereka mampu mengembangkan syarikat ke peringkat antarabangsa. Kaum bumiputera sebenarnya mampu dan kemampuan kita dalam perniagaan sama seperti kaum-kaum lain di dunia.
0 comments:
Post a Comment